Μετά το τέλος μιας καριέρας…
Πριν από σαράντα σχεδόν ημέρες ανακοίνωσα εδώ πέρα την
απόφασή μου να σταματήσω να εργάζομαι ως ιατρός. Από τότε, εκτός από το να
απολαμβάνω το γεγονός ότι ξαφνικά έχω στη διάθεσή μου τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο
– είχα στ’ αλήθεια ξεχάσει αυτήν την αίσθηση – έχω βαλθεί να αδειάσω τον χώρο
που ήταν τα τελευταία πολλά χρόνια το ιατρείο μου εντός των προθεσμιών που
έβαλα στον εαυτόν μου. Έχω μετακομίσει πολλές φορές στη ζωή μου. Από πόλη σε
πόλη, από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο. Αυτή όμως είναι μια παράξενη, μια
διαφορετική μετακόμιση. Δεν μετακομίζω τα υπάρχοντά μου από το σπίτι μου σε ένα
άλλο σπίτι, ένα νέο ή καλύτερο σπίτι, ή ένα σπίτι σε μια άλλη πόλη ή μια άλλη χώρα.
Μετακομίζω από το ιατρείο που εργάστηκα τα τελευταία πολλά χρόνια και που αφιέρωσα
εκεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τη ζωή μου (η Έφη θα πρόσθετε ότι «ζούσα
ουσιαστικώς στο ιατρείο») στο σπίτι, λίγο πιο πάνω δηλαδή στον ίδιο δρόμο. Είναι,
ωστόσο, και μια δύσκολη μετακόμιση αυτή η μετακόμιση. Κυρίως επειδή δεν θα
είναι δυνατόν να χωρέσουν πια στο σπίτι όλα τα έπιπλα, όλοι οι φάκελοι, όλα τα βιβλία,
όλα τα αγαπημένα μικροπράγματα. Και είναι σκληρό να αναγκάζεσαι από τις
περιστάσεις να αποχωριστείς ένα μεγάλο μέρος των αντικειμένων που συγκροτούσαν
για πολλά χρόνια τον κόσμο σου! Είναι σκληρό να μην μπορείς να πάρεις μαζί σου
όλα τα βιβλία που θα ‘θελες, όλες τις προηγούμενες εκδόσεις συγγραμμάτων που
αποτέλεσαν μέρος της ιστορίας της τέχνης σου και οδηγούς της δουλειάς σου.
Είναι σκληρό να βλέπεις αυτούς τους τόμους συσσωρευμένης γνώσης παγκόσμιων
δασκάλων να καταλήγουν μέσα σ’ ένα καρότσι του σουπερμάρκετ για να πεταχτούν
στον πλησιέστερο γαλάζιο κάδο της ανακύκλωσης… Αυτή η περίοδος, πάντως, είναι
και ευκαιρία για περισυλλογή, για αναπόληση, για εμβάθυνση της αυτογνωσίας,
ακόμα και για αναθεωρήσεις. Πριν από σαράντα σχεδόν ημέρες είχα παραθέσει και
κατάλογο με συναδέλφους παιδοκαρδιολόγους που εμπιστεύομαι και θα 'θελα να
φροντίζουν πια τους ασθενείς μου. Στο μεσοδιάστημα έγινα σοφότερος. Κι έτσι
αυτός ο κατάλογος έχει αναθεωρηθεί όπως θα διαπιστώσετε. Νιώθω, τέλος, την
ανάγκη να σας υποσχεθώ ότι θα προσπαθήσω να είμαι ένας «υπάκουος» ασθενής όπως
μου ζητήθηκε από τους γιατρούς μου, ώστε να μπορέσω να πολεμήσω όσο μπορώ
καλύτερα τον καρκίνο του προστάτη. Γιατί η ζωή είναι πράγματι ωραία. Γιατί
είναι πράγματι συναρπαστικό να μπορώ να μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα
μαζί σας.
15 Ιουνίου 2023
15 Ιουνίου 2023
Ακολουθήστε μας στο facebook (επαγγελματική σελίδα)